maNga Işıkları Söndürseler Bile
Halim ortada yine ellerimde kan
Hiç derinlere inen kalmadı yaram
Ben ki kalbine gömüp içerde ağlayan
Şimdi aksine çıkıp zincirlerini kıran
Sözüme güven dönmem ben kahpelik etmem
Bu yola bir baş koydum seni kimseye yedirmem
İçini rahat tut, başını hep dik tut
Sabret bu duvarları bir gün yine yıkacağız elbet
Ben senden vazgeçmem
Işıkları söndürseler bile korkuma yenilmem
Ellerim kollarım tutmasın isterse
Ben sensiz pes etmem
Bir akıl versen bana kurtulsa şu beden
Bir isim bulsan bana duyanı ürküten
Bir yol açsan bana ufukta yollara düşsem
Yeter ki inan bana başka bir şey istemem
